"Van Polos Aires"
Diba cantando un mineru
echando'l pechu p'alantre.
Yera yá l'amanecer
ya'l llargu camín dorábase:
Polos aires van,
los suspiros de mio amante.
Taba contentu'l rapaz;
nun atopaba desgracies.
Olvidaba que'l grisú
prende nel aire.
Polos aires van,
los suspiros de mio amante.
Por olvidar, olvidaba
hasta que sos manos sangren
ya que'l so trabayu, agora,
ta mesmamente nel aire.
Polos aires van
los suspiros de mio amante.
Polos aires vien la graya
que trai nel picu la fame.
Aperáxate, rapaz,
abri'l güeyu en mientres cantes,
que'l amu ye un gavilán:
vien pol aire.
Van polos aires, van,
van polos aires.
Antonio Gamoneda
Foto: José Vélez
Foto: Salvador Hevia
Tierra Negra, Eduardo Urdangaray y Ramón Jiménez
+nformación: http://www.archivohistoricominero.org/
2 comentarios:
Quin món més dur. Poques revolucions hi ha. Més se'n mereixerien!
Un món tant dur com poc valorat.
Publicar un comentario